കയറ്റം ഗോവണിയ്ക്കൊപ്പമായിരുന്നു.
കാലിനടിയില് ചവിട്ടുപടിയുടെ കിരുകിരുപ്പ്
'എണ്ണിയോ? എത്രാമത്തേതാണു ഞാന്?"
കീഴോട്ടും മേലോട്ടും
വെളിപാടിന്റെ നോട്ടപ്പകപ്പില്
പൊടുന്നനെ നിലതെറ്റി.
ചലിക്കും യന്ത്രത്തിന്റെ ഛായ പകര്ന്നു,
പഴയ തറവാട്ടുമുറ്റത്തേക്ക്
തെക്കുവടക്കായി
ആടിയുലഞ്ഞുവീണു,
പൊളിരുകൊണ്ട് പടിയുറപ്പിച്ച
*ആരുപാകിയ
*പച്ചമുളയേണി.
മുകളിലേയ്ക്ക്
പട്ടുപുതപ്പിച്ച
ഞാനും..
* പൊളിര് -പച്ചമുള ചീവിയെടുക്കുന്ന ചരട്
*ആര്- തൊലിയില് തറയുമ്പോള് വേദനിപ്പിക്കുന്ന, ചീന്തുമുളയുടെ എഴുന്നുനില്ക്കുന്ന നാരുകള്
Wednesday, January 21, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ചില നേരങ്ങളില് ചില ചിന്തകള് നാമറിയാതെ തന്നെ നമ്മെ എവിടേക്കൊക്കെയാണ് കൊണ്ടു പോകുന്നത്...
ReplyDeleteജീവിതത്തിന്റെ അര്ത്ഥമില്ലായ്മയേ ഓര്മ്മിപ്പിയ്ക്കുന്ന കവിത......
ReplyDeleteസ്വപ്നഭൌതീകം..
ReplyDeleteകവിതയുടെ പേരുപൊലെത്തന്നെ
ഗഹനമായ കവിത..........
ലളിതമായ വാക്കുകള്കൊണ്ട്
ഗൌരമുള്ള വിഷയങ്ങള് ഇങ്ങനയും
എഴുതാം അല്ലെ..
Best Wishes
gigi
“മുകളില്
ReplyDeleteപട്ടുപുതച്ച്
ഞാനും..“
ഒന്നൂടെ വായിയ്ക്കട്ടെ.. :)
ഉറപ്പായും യാഥാര്ത്ഥ്യമാകുന്ന പേടിസ്വപ്നം
ReplyDeleteഅയ്യോ!പേടിപ്പിക്കല്ലേ ടീച്ചറേ:)
ReplyDeleteനന്നായി...
ചില വരികള്ക്ക് ഒരു കഥയുടെ നിഴലുണ്ട്...
ReplyDeleteമനോഹരം
എത്രാമത്തേതാണു നീ....നല്ല വരികള്
ReplyDeleteHi
ReplyDelete:)
Nice Poem
ഇഷ്ടപ്പെട്ടു
ReplyDeleteഎത്ര ഉയരത്തില് പോയിട്ടും അവസാനം തറവാട്ട് മുറ്റത്ത് തന്നെ എത്തി അല്ലെ.കവിത ഇഷ്ടായി.
ReplyDeleteETHRA BHAAAVAATHMAKAM !
ReplyDeleteനല്ല രചന,നന്നായിട്ടുണ്ട്
ReplyDeleteദയവു ചെയ്തു എന്റെ കവിതകള് വായിച്ചാലും
സുനില് ജയിക്കബ്ബ്, ചിറ്റഞ്ഞൂര് കവിതകള്
ചവിട്ടിയ പടികളില്
ReplyDeleteഇറക്കത്തെ കുറിക്കാതെ
പെട്ടൊന്നൊരു
നിലം പൊത്തല്...